Secundair voelen

Een term die ik zelf heb bedacht, althans… in mijn beleving heb ik de term bedacht. Steeds vaker zeg ik dat dit is wat ik doe. Als iemand onaardig tegen me doet of iets doet waar ik het niet mee eens ben, dan merk ik iets op in mijn lijf en weet ik niet welke emotie hierbij hoort. Dat komt vaak pas later.

Ik heb een deel dat bang is om afgewezen te worden. Dit deel heeft geleerd om zich vooral op de emoties en behoeften van anderen te richten, zodat het kan inschatten wat ik het beste kan doen om de harmonie te bewaren. Zo voorkomt het deel dat ik word afgewezen en de pijn van destijds niet meer hoef te voelen. Super liefdevol. In traumaland noemen we dit ook wel de fawn-repons (van fight/flight/freeze/fawn)

Maar ik merk ook dat ik beter met dit deel wil samenwerken. Het deel is namelijk zo sterk, dat wanneer iemand mij pijn doet, ik meer met de gevoelens van die ander bezig ben dan die van mijzelf. Hierdoor lukt het me niet of onvoldoende om te vertellen wat iets met mij doet. Vooral als de ander een deel heeft dat het moeilijk vindt om fouten toe te geven en hierdoor geen verantwoordelijkheid neemt.

Sensaties opmerken in je lijf en er geen emoties aan kunnen koppelen in het moment.

Inmiddels heb ik in de gaten dat ik secundair voel en weet ik wat ik nodig heb om ‘iets spannends’ aan te kunnen geven. Ik ben in staat om voor mezelf op te komen en weet dat ik een ruzie kan herstellen en er weer harmonie kan ontstaan. Maar dan is het voor mijn delen wel nodig dat het veilig genoeg is om de ruimte te krijgen om ook mijn perspectief te kunnen delen. Als die veiligheid er niet is, dan mag ik daarin een grens voor mezelf trekken.

Het is een heel proces. Ik voel meer ruimte voor dit deel en daarmee meer onderzoek naar wat het nodig heeft om meer vertrouwen in mijzelf te krijgen. In mijn praktijk tref ik vaak cliënten aan die met dezelfde thema’s worstelen. Hun systeem is, net als dat van mij, gevoelig en een veilige bedding is dan belangrijk. De samenwerking vraagt continue om afstemming op de ander. Doet een cliënt iets omdat ik het vraag (pleasen) of doet de cliënt het omdat die het wil onderzoeken.

Binnenkort lanceer ik de training: Pleasen met Mate: Wanneer ‘Yes, Please’ een ‘No, Thanks’ mag worden. Je leert dit deel van jezelf te herkennen, te erkennen en er beter mee samen te werken, waardoor je meer autonomie ervaart en beter je grenzen kunt aangeven. Wil je op de hoogte worden gebracht, laat een berichtje achter in de comments of stuur me een persoonlijk berichtje.